Strona 1 z 1

Mikroskop - największe powiększenie w świetle widzialnym

: 14 mar 2017, o 09:19
autor: Arvee
Witajcie, panowie.

Mam do napisania sprawozdanie w którym, jednym z wymaganych elementów, jest rozpisanie kilku detali o największym możliwym przybliżeniu mikroskopu w świetle widzialnym.

W sumie prawie wszystko już mam.
Wikipedia mówi, że największe przybliżenie to x1500 dla światła widzialnego.
Anglojęzyczna strona mówi, że to wynika z niemożliwości zaobserwowania czegokolwiek co ma rozmiar mniejszy niż 1/2 długości fali świetlnej wykorzystywanej w mikroskopie.

Niby wszystko ok i jest, ale ja walczę o 5 (stypendium chcę mieć), a wykładowca wyraźnie wspominał coś o wzorze. Mógłbym go zaimprowizować z tego co już mam, ale sami wiecie jak wgląda improwizowanie wzorów na podstawie szczątkowych informacji D=

Zna go ktoś może?
Pomógłby?

Z góry dziękuję =D

Re: Mikroskop - największe powiększenie w świetle widzialnym

: 22 mar 2017, o 20:38
autor: Adax82
Arvee,

Wyjaśnienie i wzór masz tutaj:

Kod: Zaznacz cały

pl.wikipedia.org/wiki/Rozdzielczo%C5%9B%C4%87_k%C4%85towa
Rozdzielczość kątowa – opisuje zdolność rozdzielczą dowolnego przyrządu, który tworzy obraz, takiego jak np. teleskop optyczny, radioteleskop, mikroskop, obiektyw kamery czy oko ludzkie. Dokładniej mówiąc, jest to zdolność takiego przyrządu do rozróżniania kątowej separacji punktów oglądanego obiektu. Samo określenie rozdzielczość oznacza w nauce precyzję, z którą instrument mierzy i zapisuje dane o badanej próbce.

Zdolność rozdzielcza soczewki optycznej jest ostatecznie ograniczona przez zjawisko dyfrakcji. Granica ta jest wyrażona przez tzw. kryterium Rayleigha odkryte przez lorda Rayleigha:

\({displaystyle sin heta =1,220{frac {lambda }{D}}} {displaystyle sin heta =1,220{frac {lambda }{D}}}\)
gdzie:

\({displaystyle heta }\) – rozdzielczość kątowa,
\({displaystyle lambda }\) – długość fali świetlnej,
\({displaystyle D}\) – średnica apertury soczewki.

Światło widzialne składa się z fal elektromagnetycznych i różnej długości, zatem kąty ugięcia tych fal są różne. Powstaje zjawisko aberracji chromatycznej, tzn. obraz zamazuje się, jest nieostry. Radą na to jest używanie światła monochromatycznego ( także w zakresie innym niż fale promieniowania widzialnego ), ale może być to w określonych warunkach niedogodne, jeśli zależy nam na odróżnieniu barw badanego obiektu.