Biolog.pl

Chciałbym porozmawiać z Wami na temat zachowań zwierząt w stadach i jakie zachodzą zmiany gdy takie zwierze zostaje trzymane jako pojedynczy osobnik. Czy zwierze które przez dłuższy czas jest trzymane w pojedynkę jest w stanie zaakceptować innego po pewnym czasie?

Jak zmienia się zachowanie zwierząt, które z natury jest stadne, a ciagle jest trzymane jako jedynak", mowa o zwierzetach udomowionych, choc nie tylko, bo np jak zachowuja sie zwierzeta gdy zostaja odrzucone z grupy i wedruja same np. w poszukiwaniu pokarmu itp.

Pozdrawiam

pisałam pracę badawczą na OB pt. Ustalanie hierarchii stadnej wśród zwierząt nieparzystokopytnych na przykładzie konia domowego", toteż jednoznacznie mi się ten temat kojarzy
A zachowanie zwierzaka samotnego zależy w dużym stopniu od tego, w jakim wieku się go wyizolowało z grupy jeśli nie miał kontaktu ze stadem, to nie miał jak nabrać pewnych zwyczajów. Chociaż pewne odruchy są wrodzone, to gdy nie musi z nich korzystać - stają się uśpione. Ogólnie niezwykle ciekawe zagadnienie

Dziekuję za odpowiedziedz:)

A jak zachowuje sie zwierze, które zostało odizolowane w wieku młodzieńczym, a w okresie dorosłym ponownie zostało połaczone z osobnikami swojego gatunku, czy pewne zachowania nie zanikaja, w czasie izolacji i nie ma problemów z porozumiewaniem sie w stadzie?

Sasanka masz może jakiś namiar gdzie można o tym wiecej poczytac?

Zabir pisze:A jak zachowuje sie zwierze, które zostało odizolowane w wieku młodzieńczym, a w okresie dorosłym ponownie zostało połaczone z osobnikami swojego gatunku

Część zachowań jest wrodzone, toteż po włączeniu do stada powinny ulec aktywacji (zwierzę poprzez obserwację uczy się oraz przypomina sobie własne odruchy), ale na pewno będzie trochę odstawać od stada - na początku znacząco, po okresie adaptacji nieco mniej. Myślę że efekt końcowy zależy od konkretnego osobnika, podobnie jak u ludzi - jeden przypadek może całkowicie wsiąknąć w nowe otoczenie tak, że po pewnym czasie nie widać samotnej przeszłości, a u drugiego pewna awersja do życia społecznego może pozostać.

Sasanka masz może jakiś namiar gdzie można o tym wiecej poczytac?

aktualnie nie siedzę w tym temacie więc nie pamiętam jakichś konkretnych ciekawych źródeł. ale mogę przesłać Ci na PW bibliografię do mojej pracy

jeżeli to nie problem to poproszę.

A ja się wypowiem na przykładzie koni. Otóż, jeśli takowego odstawimy od stada, możemy się spodziewać, że będzie niespokojny, bojaźliwy oraz bardzo nerwowy. Na prawdę wystarczy choćby jeden towarzysz (nie koniecznie koń) żeby nastąpiła całkowita poprawa. Wiadomo, że nie od razu, nie które zwierzęta zaakceptują tą zmianę szybciej inne wolniej. Jeśli koń zmienia oprócz współtowarzyszy lokum, prawdopodobnie będzie potrzebował więcej czasu żeby się do tego przyzwyczaić.Jeśli chodzi o źrebaki to już trochę inna kwestia, bo to naturalne, że dziecko jeszcze będzie ciągnęło do matki, a matka będzie chciała go bronić, więc chce je mieć przy sobie. Przypuszczam, że podobne zachowania występują u wszystkich zwierząt stadnych, chociaż pewnie te żyjące na wolności, będą miały dodatkowy problem w samodzielnym znalezieniu pożywienia.

Co do domowych zwierząt mogę się wypowiedzieć na temat papużek falistych, które jak wiadomo są ptakami stadnymi.

Kiedyś miałem parę papużek, jednak po dość krótkim czasie samczyk zmarł z niewiadomych przyczyn. Samiczka została sama, myśleliśmy że zastąpimy jej tą stratę, jeżeli poświęcimy jej dostatecznie dużo czasu. Jednakże samiczka straciła chęć do życia - przestała ćwierkać, stała się osowiała, zdarzało się jej też być trochę zdenerwowaną. Po kilku latach (samiczka miała już chyba z 8 lat) znów kupiliśmy aż dwie parki papużek, a przy okazji (dość w dziwnych okolicznościach) przybłąkał się do nas samczyk papużki falistej. Choć samiczka była w podeszłym wieku (przeważnie żyje max 10 lat, choć zdarzają się przypadki, kiedy to papużka dożywa do 15 lat), ciężko oddychała i kiepsko latała, ale zaszła diametralna: wróciła jej chęć do życia. Nawet przystąpiła do lęgów z znalezionym samczykiem, ale nic z tego nie wyszło. Dość nie dawno przyszedł też czas na nią, ale przynajmniej się dowiedziałem, jak ważna jest dla papugi druga papuga

dzieki wielkie za odpowiedzi, slyszalem wlasnie o bardzo rozwinietych kontaktach towarzyskich koni i papug, nawet pisalem juz pisalem w tej sprawie na innym forum o papugach, ale bez odzewu, dlatego jeszcze raz dziekuje i prosze o jeszcze:)

Znany i nie lubiany szczur wędrowny Rattus norvegicus , wytworzył jedne z najbardziej skomplikowanych wzorców ,życia w stadzie . Gryzonie tę rozpoznają się po z zapachu . Znaczą nim swoje ścieżki i biada obcemu szczurowi co się znajdzie na drodze . Także szympansy Pan troglodytes żyją w silnie związanych stadach .Często obce małpy są zabijane , kiedy wejdą na obcą ziemię . Z drugiej strony nietoperze nie mają przywódcy w stadzie .

To ja dodam coś od siebie.
Na temat rybek akwariowych.
Często jest tak, że rybki trzymane w stadzie są dość łagodne ale gdy się je rozdzieli i trzyma w pojedynke to stają się agresywne i zaczepiają innych.
Przykładem mogą być np kąsaczowate. Sam sprawdziłem to na hokejówce. I wiele ryb się zachowuje podobnie.
W niektórych przypadkach nawet ryby uważane za agresywne w stadzie nie wykazują zbytniej agresji tu np przykładem może być Labeo bicolor lub wielopłetw wspaniały.

Podobno bardzo agresywne są brzanka sumatrzańska Barbus tetrazona .

Posiadalem je
Na początku 6 sztuk aż zostało coraz mniej. I w sumie nie zauważyłem zbytniej agresji. fakt są zaczepne i potrafią ganiać i skubać inne ryby. Ale to bez różnicy raczej czy w stadzie czy nie [przynajmniej w takim 6 szt].
Tak samo miałem z brzankami rekinnimi - ale te to już bardziej typowi drapieżcy

Większość ryb to gatunki stadne