Biolog.pl

Neurobiologia cechuje się dwiema dużymi konrowersjami, z których jedna dotyczy etyki, zaś druga odnoszenia wiedzy do mózgu człowieka.

To, co budzi największe kontrowersje, to metody badań, które w przeważającej większości są metodami inwazyjnymi, tj. ingerującymi w mózg żywych zwierząt. Najczęściej używane są w tym celu myszy i szczury, znacznie rzadziej (ze względu na koszta finansowe i odpowiednie zaplecze hodowlane) małpy takie jak ponocnica (Aotus trivirgatus), czy rezus (Macaca mulatta). Najrzadziej i to tylko przy szczególnych badaniach, wykorzystuje się szympansy. Wszelkie badania naukowe tego rodzaju są regulowane właściwymi przepisami prawanymi, tak ustawami jak i rozporządzeniami stosownych ministerstw, jak również przebieg każdego z eksperymentów musi wcześniej zostać zaakceptowany przez komisję bioetyczną, właściwą dla danej instytucji przeprowadzającej badanie. Zainteresowani zagadnieniami etyki takich badań powinni sięgnąć po książkę Williama Patona (zob. sekcję literatury na tej stronie).

Ponieważ większość badań neurobiologicznych prowadzona jest na mózgu różnych gatunków gryzoni, wnioski z tych badań są teoretycznie nie przekładalne na mózg człowieka. Zakłada się, że pewne zjawiska są uniwersalne (np. dotyczące fizjologii neuronów, ale jedynie najbardziej elementarne kwestie z wyższego poziomu analizy mogą (i tylko mogą) przebiegać podobnie. Niektóre głośne badania przeprowadzone na gryzoniach nie są już replikowalne na wyższych ssakach, np. na kotach, więc co dopiero odnosić tę wiedzę do człowieka. Zresztą, dokładne badania prowadzone na różnych gatunkach małp ujawniają spore różnice między nimi, co chyba najwyraźniej można zobaczyć w budowie i preparatach histologicznych ich mózgów.

Vinci pisze:Od roku akademickiego 2008/2009 neurobiologia bedze osobnym kierunkiem na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UJ